 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Адзьвінелі клёны пад вакном‚
Лісьцем-медзьдзю высыпалі сьцежкі‚
Вось і ростань - горкае віно.
Пагасаюць сумныя ўсьмешкі...
Неяк сэрцу робіцца цясьней
У грудзёх у часе разьвітаньня.
Праляціць усё‚ нібы ў сьне‚
І журба і дні недаяданьня...
Толькі вечна з намі будуць жыць:
Нашай долі спады і ўзьлёты‚
Родны край‚ расьпяты на крыжы‚
І выгнаньня сум і адзінота.
На зямлі мы толькі у гасьцях.
Скажам дзякуй ветліваму дому.
Перад намі невядзі прасьцяг‚
Заўтра едзем‚ толькі не дадому...
Нас памчыць гарачы паравоз
У туманы па горах і па схілах
І ніхто ня ўроніць горкіх сьлёз
Над тваёй няведамай магілай...
Толькі‚ можа скоціцца зара‚
Зашумяць вятры на разьвітаньне.
Дык пацісьнем рукі яшчэ раз
І памчымся ветрам на спатканьне.
І які-б ня быў жыцьця разьбег‚
Ці да сонца‚ ці ў прадоньне з кручы -
Паклянёмся - ў цяжкай барацьбе
Толькі сьмерць на векі нас разлучыць.
Адзьвінелі клёны пад вакном‚
Лісьцем-медзьдзю высыпалі сьцежкі.
Вось і ростань - горкае віно.
Пагасаюць сумныя ўсьмешкі...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
